inloggen / registreer

Jurisprudentie

AF0274

Datum uitspraak2002-11-13
Datum gepubliceerd2002-11-13
RechtsgebiedBestuursrecht overig
Soort ProcedureHoger beroep
Instantie naamRaad van State
Zaaknummers200202318/1
Statusgepubliceerd

Uitspraak

200202318/1. Datum uitspraak: 13 november 2002 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak op het hoger beroep van: de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid [appellant], gevestigd te [plaats], tegen de uitspraak van de rechtbank te Utrecht van 20 februari 2002 in het geding tussen: appellante en de burgemeester van Utrecht. 1. Procesverloop Bij besluit van 19 oktober 2000 heeft de burgemeester van Utrecht (hierna: de burgemeester) appellante een vergunning verleend voor de exploitatie van een terras aan de baliezijde van de [locatie] tegenover perceel […] en de vergunning voor het terras aan de gevel van de voormalige Kredietbank ter hoogte van perceel […] ingetrokken. Bij besluit van 5 september 2001 heeft de burgemeester het door appellante daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 20 februari 2002, verzonden op 15 maart 2002, heeft de rechtbank te Utrecht (hierna: de rechtbank) het door appellante daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft appellante bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 26 april 2002, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. Bij brief van 5 juni 2002 heeft de burgemeester van antwoord gediend. De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 5 augustus 2002, waar appellante, vertegenwoordigd door [directeur], bijgestaan door mr. M.C.J.A.M. Goeyers, advocaat te Leusden, en de burgemeester, vertegenwoordigd door S. Ramdoelare Tewari, ambtenaar van de gemeente, zijn verschenen. 2. Overwegingen 2.1. Bij het primaire besluit is appellante, die een horeca-inrichting aan de [locatie] exploiteert, een terras vergund van 6 m2 aan de baliezijde van deze gracht tegenover perceel […]. Aan deze vergunning is de voorwaarde verbonden dat de bediening van dit terras uitsluitend mag plaatsvinden via de werfkelder en de werftrap. Appellante wenst echter een terras ter grootte van het aan de gevel van de voormalige [bank] gesitueerde oude terras van 13 m2 ter compensatie van een, naar zij stelt, door de gemeente niet nagekomen overeenkomst inzake een recht van eerste koop van het pand waarin de [bank] was gevestigd. Voorts wenst zij dat de bediening van het terras via de straat kan plaatsvinden. 2.2. Gezien de stukken en in aanmerking genomen het verhandelde ter zitting kan niet worden staande gehouden dat de burgemeester in strijd met de Horecaverordening Utrecht 1993 en het bijbehorende Terrassenreglement appellante een terras van meer dan 6 m2 had moeten vergunnen dan wel dat hij de voorwaarde met betrekking tot de wijze waarop de bediening dient plaats te vinden niet had mogen stellen. Niet ten onrechte heeft de burgemeester hierbij rekening gehouden met het belang van de verkeersveiligheid en het ter plaatse aangebrachte wegprofiel. Tevens zijn aan de gestelde toezeggingen door een wethouder en of ambtenaren inzake het verlenen van de gevraagde vergunning voor een terras van 13 m2 – wat daar ook van zij - terecht niet de gevolgen verbonden die appellante daaraan gehecht wil zien, reeds omdat die personen daartoe niet bevoegd zijn. Voorts kan aan hetgeen is aangevoerd inzake het recht van eerste koop van het pand [locatie] voorbij worden gegaan. Indien al aan appellante dat recht zou zijn toegekend en zij dit niet zou hebben kunnen uitoefenen, kan dat niet leiden tot een aanspraak op de door haar gewenste vergunning. Eventuele aanspraken wegens schending van een overeenkomst behoort appellante geldend te maken bij de burgerlijke rechter. Voor zover appellante een beroep doet op het gelijkheidsbeginsel, is alleen al omdat de vergunning ziet op een nieuw terras niet gebleken van een geval dat vergelijkbaar is met dat van haar. De rechtbank is terecht en op juiste gronden tot hetzelfde oordeel gekomen. 2.3. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd. 2.4. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding. 3. Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. C.M. Ligtelijn-van Bilderbeek, Voorzitter, en mr. J.A.E. van der Does en mr. C. de Gooijer, Leden, in tegenwoordigheid van mr. E.J.J.M. van Tielraden, ambtenaar van Staat. w.g. Ligtelijn-van Bilderbeek w.g. Van Tielraden Voorzitter ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 13 november 2002 156.