inloggen / registreer

Jurisprudentie

BE9841

Datum uitspraak2008-08-28
Datum gepubliceerd2008-09-04
RechtsgebiedSociale zekerheid
Soort ProcedureEerste aanleg - meervoudig
Instantie naamCentrale Raad van Beroep
Zaaknummers08/93 WUV
Statusgepubliceerd

Indicatie

Geen erkenning als vervolgde. Weigering WUV-uitkering. Vrijheidsberoving? Oorlogservaringen van na Japanse capitulatie vallen niet onder WUV.

Uitspraak

08/93 WUV Centrale Raad van Beroep Meervoudige kamer U I T S P R A A K in het geding tussen: [Naam appellant], wonende te [woonplaats] (hierna: appellant), en de Raadskamer WUV van de Pensioen- en Uitkeringsraad (hierna: verweerster) Datum uitspraak: 28 augustus 2008 I. PROCESVERLOOP Appellant heeft beroep ingesteld tegen het besluit van verweerster van 20 december 2007, kenmerk BZ 47292, JZ/T60/2007 (hierna: bestreden besluit), genomen ter uitvoering van de Wet uitkeringen vervolgingsslachtoffers 1940-1945 (hierna: de Wet). Verweerster heeft een verweerschrift ingediend. Het geding is, gevoegd met het geding tussen appellant en de Raadskamer WUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad, geregistreerd onder nr. 08/92 WUBO, ter behandeling aan de orde gesteld ter zitting van 24 juli 2008. Partijen zijn daar, met bericht, niet verschenen. II. OVERWEGINGEN 1. Op grond van de gedingstukken gaat de Raad uit van de volgende hier van belang zijnde feiten en omstandigheden. 1.1. In september 2006 heeft appellant, geboren in 1931 in het voormalige Nederlands-Indië, bij verweerster een aanvraag ingediend om erkenning als vervolgde in de zin van de Wet en om toekenning van, onder meer, een periodieke uitkering. 1.2. Bij besluit van 5 juli 2007, zoals na daartegen gemaakt bezwaar gehandhaafd bij het bestreden besluit, heeft verweerster deze aanvraag afgewezen. Overwogen is dat appellant tijdens de Japanse bezetting van het voormalige Nederlands-Indië niet geïnterneerd is geweest in een verblijfplaats waar permanente bewaking werd beoogd en ook niet bloot heeft gestaan aan handelingen of maatregelen van de bezetter op grond van ras, geloof, wereldbeschouwing, Europese afkomst of Europees gezinde instelling. Verder is in aanmerking genomen dat oorlogservaringen van na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 niet vallen onder de werking van de Wet. 1.3. In beroep heeft appellant aangevoerd, samengevat, dat het optreden van de Japanse bezetter mede heeft geleid tot de naoorlogse Indonesische opstand tegen het toenmalige Nederlandse gezag met alle gevolgen van dien voor de Indische Nederlanders. Verder heeft hij gewezen op het verbod van Nederlands onderwijs tijdens de Japanse bezetting. Verweerster heeft hiertegen bij verweerschrift gemotiveerd verweer gevoerd. 2. De Raad dient antwoord te geven op de vraag of het bestreden besluit, gelet op hetgeen in beroep is aangevoerd, in rechte kan standhouden. 2.1. Op grond van artikel 2 van de Wet wordt, voor zover hier van belang, onder vervolging verstaan: handelingen of maatregelen van de vijandelijke bezettende macht van het voormalige Nederlands-Indië, welke werden gericht tegen personen of groepen van personen op grond van hun ras, geloof, wereldbeschouwing of homoseksualiteit dan wel hun Europese afkomst of Europees georiënteerde of gezinde instelling, welke hebben geleid tot vrijheidsberoving door opsluiting in concentratiekampen, gevangenissen of andere verblijfplaatsen waar beëindiging van het leven dan wel permanente bewaking van de vervolgde werd beoogd. 2.2. Appellant heeft blijkens de gedingstukken zelf aangegeven dat hij tijdens de bezettingsjaren geen vrijheidsberoving in voormelde zin heeft ondergaan. Wel komt uit de gegevens naar voren dat appellant tijdens die jaren niet naar school kon en dat zijn vader was ondergedoken. Van enige vervolgingsmaatregel van de bezetter tegen de (stief)moeder van appellant dan wel tegen appellant is echter niet gebleken. Verweerster is er dan ook terecht vanuit gegaan dat appellant tijdens de bezettingsjaren geen vervolging in de zin van de Wet heeft ondergaan. Aangezien de werking van de Wet is beperkt tot de bezettingsjaren kunnen omstandigheden van na de Japanse capitulatie niet worden meegewogen, hoezeer die omstandigheden ook in historisch verband met de bezetting geplaatst kunnen worden. 3. Het vorenstaande leidt de Raad tot de slotsom dat voor vernietiging van het bestreden besluit geen grond bestaat, zodat het ingestelde beroep ongegrond dient te worden verklaard. 4. De Raad acht, ten slotte, geen termen aanwezig om toepassing te geven aan het bepaalde in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht inzake een vergoeding van proceskosten. III. BESLISSING De Centrale Raad van Beroep; Recht doende: Verklaart het beroep ongegrond. Deze uitspraak is gedaan door A. Beuker-Tilstra als voorzitter en G.L.M.J. Stevens en A.A.M. Mollee als leden. De beslissing is, in tegenwoordigheid van M. van Berlo als griffier, uitgesproken in het openbaar op 28 augustus 2008. (get.) A. Beuker-Tilstra. (get.) M. van Berlo. HD