Jurisprudentie
BF9273
Datum uitspraak2008-09-29
Datum gepubliceerd2008-10-15
RechtsgebiedBestuursrecht overig
Soort ProcedureEerste aanleg - enkelvoudig
Instantie naamRechtbank Amsterdam
ZaaknummersAWB 07/4703
Statusgepubliceerd
Datum gepubliceerd2008-10-15
RechtsgebiedBestuursrecht overig
Soort ProcedureEerste aanleg - enkelvoudig
Instantie naamRechtbank Amsterdam
ZaaknummersAWB 07/4703
Statusgepubliceerd
Indicatie
De afschaffing van de ziektekostenvergoeding is in strijd met rechtszekerheids- en vertrouwensbeginsel omdat de reden voor de vergoeding niet is opgehouden te bestaan door de invoering van de Zorgverzekeringswet.
Uitspraak
RECHTBANK AMSTERDAM
Sector Bestuursrecht
zaaknummer: AWB 07/4703
uitspraak van de enkelvoudige kamer
in de zaak tussen:
[eiser], wonende te [woonplaats],
eiser,
vertegenwoordigd door mr. S. van Steenwijk,
en
het bestuur van Kamer van Koophandel Utrecht te Utrecht
verweerder,
vertegenwoordigd door mr. L.S. van Loon.
1. Procesverloop
1.1 De rechtbank heeft op 30 januari 2007 een beroepschrift ontvangen gericht tegen het besluit van verweerder van 21 december 2006 (hierna: het bestreden besluit).
1.2 Het onderzoek is gesloten ter zitting van 23 juli 2008.
2. Overwegingen
2.1. Eiser is in 1992 met pensioen gegaan vanuit zijn functie van hoofd administratie bij de Kamer van Koophandel Utrecht. Vóór zijn pensioen ontving eiser van verweerder naast zijn bezoldiging op basis van het toenmalige artikel 43 van het Basisreglement Kamers van Koophandel en Fabrieken en de Regeling ziektekostenuitkering, een tegemoetkoming in het werkgeversdeel van de ziekenfondspremie. Eiser ontving die tegemoetkoming ook vanaf zijn pensioen.
Eind 1998 heeft verweerder de tegemoetkoming afgeschaft en tegelijkertijd het salaris van de medewerkers verhoogd met het bedrag van de tegemoetkoming. Aan de inmiddels niet meer actieve medewerkers (zoals eiser) is de tegemoetkoming uitbetaald gebleven, omdat salarisverhoging niet mogelijk was en er sprake was van verworven rechten.
Daarnaast werd door verweerder zowel vóór als na 1998 een tegemoetkoming in de ziektekosten verstrekt; na 1998 op basis van de Regeling Tegemoetkoming Ziektekosten Kamerpersoneel (hierna: RTZK).
2.2. Tengevolge van de invoering van de Zorgverzekeringswet met ingang van 1 januari 2006 is de RTZK ingetrokken, omdat de positie van ambtenaren wat betreft ziektekostenpremie niet langer verschilde van die van andere werknemers. In plaats daarvan heeft verweerder een nieuwe tegemoetkomingsregeling in het leven geroepen die voorziet in een tegemoetkoming van ongeveer
€ 900, - per jaar. Daarnaast heeft verweerder de tegemoetkoming werkgeversdeel van de ziekenfondspremie voor eiser bij besluit van 16 mei 2006 beëindigd en een afbouwregeling over vier jaren getroffen.
2.3. Het onderhavige geschil ziet op de beëindiging van de tegemoetkoming werkgeversdeel van de ziekenfondspremie (hierna: de tegemoetkoming). Eiser lijdt als gevolg daarvan in 2010 een netto inkomensverlies van minimaal € 2000, - per jaar.
2.4. Verweerder stelt gerechtigd te zijn tot beëindiging van de toelage omdat die rechtstreeks verband houdt met de invoering van de Zorgverzekeringswet. Daar waar, zo stelt verweerder, het onderscheid tussen particulier en ziekenfondsverzekerden niet meer bestaat en de Ziekenfondswet is vervallen, bestaat er geen grond meer voor deze tegemoetkoming.
Ter zitting heeft verweerder daaraan nog toegevoegd dat invoering van de Zorgverzekeringswet ook is aangegrepen om het onderscheid tussen de gepensioneerden van de verschillende Kamers van Koophandel op te heffen. Alleen de Kamer van Koophandel Utrecht kent immers een dergelijke tegemoetkoming voor zijn gepensioneerden.
2.5. De rechtbank onderschrijft verweerders uitgangspunt dat een tegemoetkomingsregeling eenzijdig kan worden beëindigd als de oorspronkelijke reden van de tegemoetkoming heeft opgehouden te bestaan. Verweerder is van mening dat die reden niet langer meer bestaat nu er geen onderscheid meer is tussen particulier of ziekenfondsverzekerden en de Ziekenfondswet niet meer bestaat.
2.6. De rechtbank is evenwel met eiser van oordeel dat de reden van de tegemoetkoming niet is gelegen in het vóór 1 januari 2006 bestaande onderscheid tussen particulier en ziekenfondsverzekerden of het bestaan van de Ziekenfondswet, maar in het zekerstellen van een inkomensbestanddeel voor diegenen die pensioen ontvingen op 1 januari 1998, het moment waarop het salaris van de actieve werknemers werd verhoogd in verband met de beëindiging van tegemoetkoming werkgeversdeel van de ziekenfondspremie. Verweerder handelt tegenover eiser in strijd met het rechtszekerheidsbeginsel en het vertrouwensbeginsel door hem dit inkomensbestanddeel nu af te nemen. Daarnaast is de rechtbank van oordeel dat verweerders belang bij het opheffen van het onderscheid tussen de gepensioneerden van de verschillende Kamers van Koophandel niet zwaarder kan wegen dan eisers belang bij het handhaven van dit inkomensbestanddeel, temeer daar de tegemoetkoming aan een kleine groep gepensioneerden wordt verstrekt en er bij verweerder geen sprake is van grote financiële belangen.
Tot slot is de rechtbank van oordeel dat de intrekking van de Ziekenfondswet op zichzelf niet in de weg staat aan een (nieuwe) tegemoetkoming in de ziektekosten die het inkomensverlies van eiser als gevolg van de beëindiging van de tegemoetkoming werkgeversdeel van de ziekenfondspremie ongedaan maakt. Het had dan ook op verweerders weg gelegen aan eiser een zodanige nieuwe vergoeding te verstrekken.
2.7. Gelet op het voorgaande is eisers beroep is gegrond en wordt het bestreden besluit vernietigd, omdat het in strijd met artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht onzorgvuldig tot stand is gekomen.
2.8. Verweerder dient aan eiser het griffierecht en de proceskosten ten bedrage van € 966, - te vergoeden.
2.9. De rechtbank beslist als volgt.
3. BESLISSING
De rechtbank:
- verklaart het beroep gegrond;
- vernietigt het bestreden besluit;
- bepaalt dat verweerder een nieuw besluit op eisers bezwaren neemt met inachtneming van deze uitspraak;
- bepaalt dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht van € 39,00 (zegge: negenendertig euro) vergoedt;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten, aan de zijde van eisers begroot op € 966,00 (zegge: negenhonderd en zesenzestig euro), te betalen door verweerder aan eiser.
Deze uitspraak is gedaan op 29 september 2008 door mr. B.E. Mildner, rechter, in tegenwoordigheid van mr. M. Landwaart-Ekkelenkamp, griffier en bekend gemaakt door verzending aan partijen op de hieronder vermelde datum.
De griffier, De rechter,
Tegen deze uitspraak kunnen een belanghebbende en het bestuursorgaan gedurende zes weken na toezending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Centrale Raad van Beroep te Utrecht.
Afschrift verzonden op:
DOC: B
