inloggen / registreer

Jurisprudentie

BG6704

Datum uitspraak2008-12-02
Datum gepubliceerd2008-12-23
RechtsgebiedCiviel overig
Soort ProcedureEerste aanleg - enkelvoudig
Instantie naamRechtbank Maastricht
Zaaknummers133428/FT-RK 08.810 en 133431/FT-RK 08.811
Statusgepubliceerd

Indicatie

Afwijzing verzoek toelating schuldsanering.

Uitspraak

RECHTBANK MAASTRICHT Sector Civiel afwijzing toepassing schuldsaneringsregeling rekestnummers : 133428/FT-RK 08.810 en 133431/FT-RK 08.811 nummer verklaring : HRL0910800162 uitspraakdatum : 2 december 2008 De enkelvoudige kamer, belast met de behandeling van burgerlijke zaken, heeft het navolgende vonnis gewezen 1. Het verloop van de procedure [Namen, adressen en woonplaats van verzoekers], verzoekers, hebben op 19 september 2008 een verzoekschrift met bijlagen ingediend tot toepassing van de schuldsaneringsregeling. 2. De beoordeling 2.1. De verzoekschriften zijn behandeld ter terechtzitting van 27 november 2008. Daarbij zijn verzoekers gehoord. 2.2. Uit de door de kredietbank opgemaakte verklaring als bedoeld in artikel 285 van de Faillissementswet (Fw) blijkt dat de totale schuldenlast € 45.670,09 bedraagt. Opvallend zijn hierbij de vorderingen van: Defam Plus BV € 13.849,12 Postorderbedrijven: Wehkamp BV € 634,33 Neckermann € 1.798,62 Otto BV € 495,28 Best of shopping € 112,58 Bon prix € 111,95 PABO € 174,89 Telefonie: T-Mobile NL BV € 531,70 Debitel € 3.042,70 Tele2 NL BV € 892,28 Vodafone € 1.540,36 KPN telecom € 276,21 2.3. Verzoekers hebben ter terechtzitting met betrekking tot het ontstaan van de schulden verklaard dat zij, nadat er grote schulden waren ontstaan doordat de moeder van de man omstreeks 2001 de creditcard van verzoekers en hun kredietruimte zou hebben gebruikt, bewust op krediet bij postorderbedrijven hebben gekocht om “toch cadeaus te kunnen kopen voor de feestdagen” hoewel zij wisten dat ze geen geld hadden voor aflossing van de daaruit voortvloeiende schulden. Ook hebben ze telkens opnieuw mobiele telefooncontracten afgesloten nadat de vorige wegens wanbetaling waren afgesloten. 2.4. Ten aanzien van hun pogingen om zelf te proberen hun schulden af te lossen, hebben verzoekers verklaard dat de man altijd fulltime heeft gewerkt als glazenwasser. De vrouw is gestopt met werken nadat haar dochter, die nu 12 jaar is, geboren was. Ze verklaart dat ze graag zou willen werken, maar dat ze medische en psychische problemen heeft waardoor dit niet zou kunnen. Ze stelt te leiden aan diabetes waarvoor ze pillen moet slikken en aan straat- en pleinvrees. Ze geeft daarbij aan dat haar huisarts haar al een aantal keren heeft geadviseerd om psychologische hulp te zoeken. Dit heeft ze tot op heden niet gedaan. Ook heeft ze begeleiding van het maatschappelijk werk stopgezet, omdat ze “die gesprekken niet meer zag zitten”. Ze heeft tot op heden ook niet overwogen om door middel van vrijwilligerswerk de weg terug naar reguliere arbeid te zoeken. De man verklaart ter terechtzitting dat hij erop tegen is dat zijn vrouw zou werken zonder daarvoor betaald te worden. 2.5. De rechtbank dient de verzoeken te toetsen aan de criteria genoemd in artikel 288 Fw. 2.6. Bij de beoordeling van het in artikel 288 lid 1, aanhef en sub b bedoelde te goeder trouw zijn van de schuldenaar wordt een gedragsmaatstaf gehanteerd, waarbij de rechter met alle omstandigheden van het geval rekening kan houden. Daarbij spelen (onder meer) een rol de aard en de omvang van de vorderingen, het tijdstip waarop de schulden zijn ontstaan, de mate waarin de schuldenaar een verwijt kan worden gemaakt dat de schulden zijn ontstaan of onbetaald gelaten en het gedrag van de schuldenaar voor wat betreft zijn inspanningen de schulden te voldoen. 2.7. De rechtbank is van oordeel dat verzoekers ten aanzien van het ontstaan van een substantieel deel van de schuldenlast in de vijf jaar voorafgaand aan de dag waarop het verzoekschrift is ingediend niet te goeder trouw zijn geweest. Zij grondt haar oordeel op de omstandigheid dat er bewust aanzienlijke nieuwe schulden zijn gemaakt nadat de creditcard en de debetfaciliteiten door de moeder van verzoeker zijn gebruikt voor allerlei aankopen. Deze schulden zijn volgens verzoekers in 2005 omgezet in een lening bij Defam Plus BV. In de jaren daarna, vooral in 2005 en 2006, zijn er allerlei nieuwe schulden ontstaan door aankopen bij verschillende postorderbedrijven voor in totaal € 3.318,65 en door bij diverse telefoon-maatschappijen mobiele telefoonabonnementen af te sluiten voor in totaal € 6.283,25. Deze beide schuldengroepen bedragen tezamen meer dan 21% van de huidige schuldenlast. 2.8. De rechtbank is voorts van oordeel dat verzoekers kan worden verweten dat zij zich onvoldoende hebben ingespannen om de schulden alsnog te betalen. Verzoekster heeft immers het advies van de huisarts om psychologische hulp voor haar straatvrees te zoeken genegeerd en de begeleiding van het maatschappelijk werk gestaakt voordat zij betaald werk heeft gevonden of zelfs maar heeft gezocht. Dit leidt ertoe dat verzoekster ook ten aanzien van het onbetaald laten van de schulden niet te goeder trouw kan worden geacht. Door tot op heden niets aan haar problemen te doen, heeft verzoekster niet aannemelijk gemaakt dat ze bereid is om alles in het werk te stellen om de schulden te verminderen. Bovendien heeft verzoekster niet door het overleggen van (keurings)rapporten aannemelijk gemaakt dat zij inderdaad in het geheel niet in staat zou zijn (betaald) werk te verrichten. 2.9. Om de hiervoor onder 2.7 en 2.8 vermelde redenen is evenmin aannemelijk dat verzoekers de omstandigheden die bepalend zijn geweest voor het ontstaan van de schulden of het onbetaald laten daarvan, nu onder controle hebben gekregen. Er kan dus ook geen toelating op grond van artikel 288 lid 3 Fw plaatsvinden. 2.10. Al hetgeen verzoekers meer of anders hebben aangevoerd leidt niet tot een ander oordeel. 3. De beslissing De rechtbank wijst de verzoeken af. Dit vonnis is gewezen door mr W.E. Elzinga, rechter, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 2 december 2008 in tegenwoordigheid van N.W.M. Clement, griffier.