inloggen / registreer

Jurisprudentie

BH1127

Datum uitspraak2009-01-28
Datum gepubliceerd2009-01-28
RechtsgebiedBestuursrecht overig
Soort ProcedureEerste aanleg - enkelvoudig
Instantie naamRaad van State
Zaaknummers200805988/1
Statusgepubliceerd

Indicatie

Bij besluit van 18 juni 2008 heeft het college van burgemeester en wethouders van Montferland (hierna: het college) aan [vergunninghouder] een revisievergunning als bedoeld in artikel 8.4, eerste lid, van de Wet milieubeheer verleend voor een veehouderij aan de [locatie] te [plaats]. Dit besluit is op 25 juni 2008 ter inzage gelegd.

Uitspraak

200805988/1. Datum uitspraak: 28 januari 2009 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak in het geding tussen: [appellant], wonend te [woonplaats], gemeente Montferland, en het college van burgemeester en wethouders van Montferland, verweerder. 1. Procesverloop Bij besluit van 18 juni 2008 heeft het college van burgemeester en wethouders van Montferland (hierna: het college) aan [vergunninghouder] een revisievergunning als bedoeld in artikel 8.4, eerste lid, van de Wet milieubeheer verleend voor een veehouderij aan de [locatie] te [plaats]. Dit besluit is op 25 juni 2008 ter inzage gelegd. Tegen dit besluit heeft [appellant] bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 4 augustus 2008, beroep ingesteld. De gronden van het beroep zijn aangevuld bij brief van 19 augustus 2008. Het college heeft een verweerschrift ingediend. De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige. De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 9 januari 2009, waar [appellant], bijgestaan door mr. E.M. van der Molen, advocaat te Tilburg, en het college, vertegenwoordigd door J.B.T. Polman, werkzaam bij de gemeente, zijn verschenen. 2. Overwegingen 2.1. [appellant] betoogt dat het college bij de beoordeling van stankhinder zijn woning aan de Tatelaarweg 15 ten onrechte heeft aangemerkt als een catogorie IV-object in plaats van een categorie III-object in de zin van de Wet stankemissie veehouderijen in landbouwontwikkelings- en verwevingsgebieden (hierna: de Wet stankemissie). Indien het college was uitgegaan van categorie III, had volgens [appellant] niet voldaan kunnen worden aan de ingevolge de Wet stankemissie minimaal vereiste afstand en had de gevraagde vergunning niet kunnen worden verleend. 2.1.1. Op 1 januari 2007 is de Wet geurhinder en veehouderij in werking getreden. Ingevolge artikel 14, eerste lid, van de Wet geurhinder en veehouderij blijft het vóór 1 januari 2007 geldende recht op dit geding van toepassing. Dit betekent dat in dit geval de stankhinder moet worden beoordeeld aan de hand van de Wet stankemissie. 2.1.2. Artikel 3, eerste lid, van de Wet stankemissie bepaalt dat een vergunning voor een veehouderij wordt geweigerd, indien de afstand van de veehouderij tot een voor stank gevoelig object, behorend tot een van de categorieën I tot en met IV, dat niet tot de veehouderij behoort, minder bedraagt dan het aantal meters dat volgt uit de in de bijlage opgenomen berekeningsmethode. Ingevolge artikel 1, tweede lid, aanhef en onder c, van de Wet stankemissie wordt onder voor stank gevoelig object categorie III verstaan: verspreid liggende niet-agrarische bebouwing die aan het betreffende buitengebied een overwegende woon- of recreatiefunctie verleent. Ingevolge artikel 1, tweede lid, aanhef en onder d, sub 2, van de Wet stankemissie wordt onder stank gevoelig object categorie IV verstaan: verspreid liggende niet-agrarische bebouwing. 2.1.3. De woning van [appellant] is gelegen in het buitengebied van Montferland tussen agrarische bebouwingen, waaronder die van de inrichting, en enkele verspreid liggende niet-agrarische bebouwingen. Gelet op de bij het verweerschrift gevoegde lijst en overzichtskaart van agrarische bedrijven en burgerwoningen en gezien de ligging ten opzichte van enkele verspreid liggende niet-agrarische woningen, kan ter plaatse niet gesproken worden van bebouwing die aan het buitengebied een overwegende woonfunctie verleent. Het college heeft de woning van [appellant] dan ook terecht als een categorie IV-object aangemerkt. Nu aan de ingevolge de Wet stankemissie vereiste afstand tot een voor stank gevoelig categorie IV-object wordt voldaan, heeft het college terecht geconcludeerd dat in zoverre geen grond voor weigering van de vergunning bestaat. 2.2. Het beroep is ongegrond. 2.3. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding. 3. Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: verklaart het beroep ongegrond. Aldus vastgesteld door mr. Th.G. Drupsteen, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.J. van der Zijpp, ambtenaar van Staat. w.g. Drupsteen w.g. Van der Zijpp lid van de enkelvoudige kamer ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 28 januari 2009 262-596.