inloggen / registreer

Jurisprudentie

ZD2507

Datum uitspraak2001-03-27
Datum gepubliceerd2001-11-29
RechtsgebiedStraf
Soort ProcedureCassatie
Instantie naamHoge Raad
Zaaknummers02671/00
Statusgepubliceerd

Conclusie anoniem

Nr. 0271/00 Mr Machielse Zitting 6 februari 2000 Conclusie inzake: [verdachte] Edelhoogachtbaar College, 1. Het gerechtshof te Amsterdam heeft verdachte op 26 mei 2000 voor zedendelicten veroordeeld tot het verrichten van 100 uren onbetaalde arbeid, tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van vier maanden en tot een schadevergoedingsmaatregel, en voort de vordering van de benadeelde partij gedeeltelijke toegewezen. Het gerechtshof heeft verzuimd de duur van de proeftijd vast te stellen. Ik meen dat de Hoge Raad dit verzuim zal kunnen herstellen en alsnog de proeftijd zal kunnen bepalen op twee jaren. 2. Mr B. Roodveldt, advocaat te Alkmaar, heeft cassatie ingesteld. Mr G. Spong, advocaat te Amsterdam, heeft een schriftuur ingezonden, houdende één middel van cassatie. Ook is ter griffie van de Hoge Raad een brief ontvangen van mr K. Spaargaren, raadsvrouwe van de benadeelde partij, welke brief evenwel geen middel van cassatie bevat. 3.1. Het middel stelt dat het openbaar ministerie niet ontvankelijk had moeten worden verklaard in de vervolging ter zake van het onder b en c bewezene voorzover die delicten zouden zijn gepleegd voor 10 september 1984, omdat het vervolgingsrecht door verjaring zou zijn vervallen. 3.2. Volgens de telastelegging, zoals die in hoger beroep is gewijzigd, zouden de feiten zich hebben afgespeeld in of omstreeks de periode van 1 september 1982 tot en met 31 december 1989. Onder a is verkrachting telastegelegd, welk misdrijf is bedreigd met gevangenisstraf van 12 jaren, onder b feitelijke aanranding van de eerbaarheid (art.246 Sr, acht jaar strafbedreiging) onder c ontucht met een jeugdige (art.247 Sr, zes jaar strafbedreiging). De verjaringstermijn voor het misdrijf onder a bedraagt 15 jaar, voor de misdrijven onder b en c 12 jaar. Art.71 Sr is gewijzigd bij wet van 7 juli 1994, Stb. 529, welke wet voorzag in invoeging in het eerste lid van het derde onderdeel. Volgens art.71 lid 1 onder 3 Sr vangt de verjaringstermijn bij de misdrijven omschreven in de artikelen 240b en 242 tot en met 250ter, en gepleegd ten aanzien van een minderjarige, aan op de dag na die waarop die persoon achttien jaren is geworden. Deze wijziging is op 1 september 1994 in werking getreden. In art. III van de wet, luidende: 'De artikelen I, Ia en II zijn van toepassing op strafbare feiten die zijn gepleegd voor de datum van inwerkingtreding van deze wet' is expliciet vastgelegd dat de nieuwe verjaringsregeling van toepassing is vanaf de inwerkingtreding op 1 september 1994 van de wet. Dat betekent dat het vervolgingsrecht voor feiten dat al voor 1 september 1994 door verjaring was vervallen, niet herleefde, maar dat anderzijds op de verjaring van het vervolgingsrecht dat nog niet was vervallen het nieuwe onderdeel wél van toepassing was. Alleen ten aanzien van misdrijven die meer dan 15 jaar resp. 12 jaar voor 1 september 1994 zijn gepleegd zou het openbaar ministerie door verjaring niet ontvankelijk zijn in de strafvervolging.(1) Het oordeel van het hof dat de officier van justitie ontvankelijk is in zijn vervolging is dus juist. 4. Het middel faalt en kan met de motivering van art.101a RO worden verworpen. Ambtshalve heb ik geen grond gevonden die tot vernietiging aanleiding behoort te geven. 5. Deze conclusie strekt ertoe dat de Hoge Raad het bestreden arrest aanvulle in dier voege dat aan de voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf een proeftijd van twee jaren zal worden verbonden en het beroep zal verwerpen. De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden 1 HR NJ 1997,261; HR 3 maart 1998, NJB 1998,53, p.667.

Uitspraak

27 maart 2001 Strafkamer nr. 02671/00 ACH/SM Hoge Raad der Nederlanden Arrest op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te Amsterdam van 26 mei 2000, parketnummer 23/002180-99, in de strafzaak tegen: [verdachte], geboren te [geboorteplaats] (Portugal) op [geboortedatum] 1944, wonende te [woonplaats]. 1. De bestreden uitspraak Het Hof heeft het openbaar ministerie ter zake van de tenlastegelegde feiten, voorzover deze in Portugal zouden zijn begaan, in de vervolging van de verdachte niet- ontvankelijk verklaard en voorts in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Arrondissementsrechtbank te Amsterdam van 27 november 1998 - de verdachte ter zake van sub a "verkrachting", sub b "feitelijke aanranding van de eerbaarheid" en sub c "met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren ontuchtige handelingen plegen, meermalen gepleegd" veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf voorwaardelijk, met een proeftijd alsmede tot het verrichten van onbetaalde arbeid ten algemenen nutte voor de duur van éénhonderd uren, in plaats van twee maanden gevangenisstraf. Voorts heeft het Hof de vordering van de benadeelde partij toegewezen en de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer opgelegd in voege als in het arrest vermeld. 2.Geding in cassatie Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. G. Spong, advocaat te Amsterdam, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit. Namens de benadeelde partij heeft mr. K. Spaargaren een geschrift ingediend, dat geen middel van cassatie bevat. De Advocaat-Generaal Machielse heeft geconcludeerd dat de Hoge Raad het bestreden arrest zal aanvullen in dier voege dat aan de voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf een proeftijd van twee jaren zal worden verbonden en het beroep zal verwerpen. 3.Beoordeling van het middel Het middel kan niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 101a RO, geen nadere motivering nu het middel niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling. 4.Ambtshalve beoordeling van de bestreden uitspraak Het Hof heeft bij de oplegging van de straf, zoals hiervoor onder 1 weergegeven, verzuimd overeenkomstig art. 14b, eerste lid, Sr de duur van de proeftijd te bepalen. De Hoge Raad zal, met herstel van die misslag, de bestreden uitspraak verbeteren als hierna te melden. 5.Slotsom Nu het middel niet tot cassatie kan leiden, terwijl de Hoge Raad ook geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, moet het beroep worden verworpen. 6.Beslissing De Hoge Raad: Bepaalt met handhaving van de beslissingen van het Hof voor het overige, dat de bestreden uitspraak aldus moet worden gelezen dat het Hof aan de veroordeling tot een gevangenisstraf voor de duur van vier maanden voorwaardelijk, een proeftijd van twee jaren heeft verbonden; Verwerpt het beroep. Dit arrest is gewezen door de vice-president W.J.M. Davids als voorzitter, en de raadsheren G.J.M. Corstens en B.C. de Savornin Lohman, in bijzijn van de griffier S.P. Bakker, en uitgesproken op 27 maart 2001.